510. Günlük, yoxuşdayam, səssizəm, axardayam, biri toxunsa qırılıb kiçik parçalara ayrılacam sanki, nədir məni bu hala salan ? Bəlkə də nə yox kim ? Özüməm sözlük özüm, bu vəziyyətim xronikləşməsə yaxşıdı. Gündəlik olaraq deyirəm, gülürəm, o deyil e sözlük, bu yaşımda mən belə təsəvvür etmirdim özümü, uşaq olanda həmişə bu yaşlarımda necə olacağımı düşünürdüm, heyy 7 yaşındaki filankəs yaxşı deyiləm dost, uzağam özümə.
hə anam içəri girdi indi gözlərimin dolduğunu gördü, nolub dedi mən isə heçnə, sözlük bilirsən ağrıdır ailənə heçnə deyə bilməmək onsuz ailə problemlərim həyatımın 70faizini tutub, sözlük bilirsən paxıl deyiləm, amma gözəl ailə görəndə kaş deyirəm, nəysə, zibilə qalsın.
qorxuram sözlük, özümə söz verdiyim sözləri yerinə yetirməyim deyə. Sözlük bilrsən yaxınlarda uşaq vaxtı yazdığım günlüyümü tapdım, uşaq ki uşaq salam verməyə utandığım adları belə yazıbmışam necədə utancaq imişəm, indi isə gəlib bura utandığım adamlardan yox, içimə gələni yazıram, bəlkə deyirəm hər şeydən uzaqlaşım hə? Ya da yox onda daha da tək olaram, tək yox yanlız olaram onsuz həmişə belə olduq, dost tanış məni gülərüz, şən tanıyır, bir gün olur həyat enerjim sönmür, digər gün isə deyirəm mən niyə burdayam, bu vəziyyətdəyəm, normaldı düzü, nə boş boş çərənləyirəm,günlük, sağ ol dinlədin məni, maçı